کد مطلب:154022 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124

قاسم بن الحسن
السلام علی القاسم بن الحسن بن علی المضروب علی هامتة المسلوب لامته حین نادی الحسین عمه فجلی علیه عمه كالصقر و هو یفحص برجلیه التراب و الحسین یقول بعدا لقوم قتلوك و من خصمهم یوم القیامة جدك و ابوك.

ثم قال: عز و الله علی عمك ان تدعوه فلا یجیبك او یجیبك فلا ینفعك هذا و الله یوم كثر واتره و قل ناصره جعلنی الله معكما یوم جمعكما و بوأنی مبوأ كما و لعن الله قاتلك عمر بن سعد بن نفیل الازدی و أصلاه جحیما و اعدله عذابا الیما.


«سلام بر قاسم بن الحسن بن علی علیهم السلام كه شمشیر بر فرقش وارد شد و زره اش را به غارت بردند، هنگامی كه عمویش حسین را صدا زد، حسین مانند باز شكاری خود را به قاسم رسانید مشاهده كرد قاسم در حال جان دادن پاها را بر زمین می ساید فرمود: از رحمت خدا دور باد مردمی كه ترا كشتند و در قیامت جد و پدرت دشمنشان باد، سپس فرمود: بر عمویت دشوار است كه او را بخوانی و نتواند ترا اجابت كند یا اجابت كند در وقتی كه فایده نداشته باشد بخدا قسم امروز روزی است كه دشمنان عمویت بسیار و یارانش اندكند خدا مرا با شما محشور گرداند در روزی كه شما را با هم محشور می گرداند، و مرا در جایگاه شما قرار دهد و خدا عمر بن سعد بن نفیل قاتلت را لعنت كند و او را در آتش جهنم وارد نماید و عذاب دردناكی برایش مهیا سازد [1] .


[1] بحار 68:45 - ابصار العين ص 37.